De keuze is ieder jaar immens en een goede voorbereiding is onontbeerlijk. Persoonlijk vond ik dat we voor de donderdag niet zo'n gelukkige hand hadden in de keuze, maar dat werd absoluut goed gemaakt door de vrijdag.
Donderdag
Tiemen, onze 'familiebelg', tipte ons het radioprogramma Duyster van Studio Brussel. Iedere zondagavond van 21.00 tot 23.00. Eén van de favoriete bands van dit programma is Amatorski. Een Belgische band die gelukkig ook optrad op Eurosonic.
Tot mijn stomme verbazing kwam ik er achter dat deze band ook de reclame van Spa Reine ondersteunt met dit nummer Come Home
Helaas moesten we iets eerder weg voor Emmet Tinley in het Forum Images. Dat bleek een domme zet want de paar nummers die we zagen vielen ons erg tegen.
Daarom snel door naar Touchy Mobb in het Kruithuis. Bizarre muzieknerd, die leuke stukjes afwisselde met bizarre loopjes. Niet echt iets om lang te onthouden. Bij Still Corners kwamen we Klaas tegen die ons vertelde dat dit bandje een beetje tegenviel.
Anna Calvi zou deze reeks missers goed moeten maken in de Machinefabriek. De zaal vond het prachtig maar ik vond het iets te veel testosteronmuziek, gezongen door een vrouw.
Precies een jaar geleden speelde James Vincent Mc Morrow tijdens Eursosonic 2011 voor ons in de knusse bovenzaal van het Grand Theatre. Het kan hard gaan, want woensdag won hij een EBBA award. Wij hadden hem dit jaar inmiddels vier keer in den lande gezien. Wel een record geloof ik. Maar ja, het is dan ook wel muziek met grandeur. Een waanzinnig goede stem heeft deze sympathieke Ier.
Vrijdag
Huize Maas is niet onze favoriete zaal maar deze avond startte toch hier. En met leuke, makkelijk in het gehoor liggende muziek van Cashier No. 9.
Onze volgende stop was Noiserv. Een Portugees die in zijn eentje een compleet nummer bij elkaar loopt en geluiden gebruikt van bijvoorbeeld een ouderwetse fotocamera. Onderwijl liep op de achtergrond een animatie door. Een feest voor oog en oor.
De aandacht die Bart Constant in de pers gekregen had deed het toeschouwersaantal geen goed. De lange rij voor de veel te kleine Brasserie noopte ons tot een trip naar de Schouwburg. Dat had als voordeel dat we ruim op tijd waren voor het hoogtepunt van Eurosonic 2012: Het concert van Lisa Hannigan.
Er zijn concerten die je leven lang in je hoofd blijven door de hoge kwaliteit. Voor mij was dat jaren geleden Damien Rice in Paradiso. Dat het concert zo goed was, was mede te danken aan de tweede stem van Lisa Hannigan. Inmiddels is ze solo verder gegaan en is het stil rondom Damien. Lisa's ster is rijzende, en terecht.
Omdat we zo vroeg waren hadden we ook een superplekje vooraan, pal voor het podium en op een armlengte afstand van deze heldin (maar wij zijn niet verantwoordelijk voor deze video van matige kwaliteit).
De pianist kwamen we na afloop rokend buiten tegen. Op ons compliment dat we het mooiste concert van Eurosonic 2012 hadden gezien antwoordde hij "I bet you say that to all the bands you see", om er aan toe te voegen dat hij ook wel vond dat het heel erg goed ging.
Een waardig afscheid van wederom een mooi Eurosonic.
