Dit jaar hebben we (ik ga traditiegetrouw de laatste 11 jaren met Nynke) erg veel moois gezien. Als onze keuze dit jaar representatief was voor het festival was het een topjaar.
Hier ons overzicht:
1. De eerste keus was direct moeilijk. Gaan we naar Marble Sounds of naar Broken Glass Heroes. Twee Belgische topbands die de moeite waard zijn. Het werd de eerste. De bovenzaal van de Spieghel was goed gevuld, maar niet té. De sfeer was daarom super, met name dankzij het subtiele spel van deze jongens (die we trouwens in de loop van de avond ook tegenkwamen bij andere bandjes, kennelijk ook onze smaak)
Via the Latebirds, ook in de Spieghel en Ben Howard in de Schouwburg belandden we bij ....
2. Het Paleis was de setting van een band uit Denemarken: Murder. De naam suggereert iets van heavy metal en/of garagerock. Niets is minder waar. Ze mogen Stuart Staples van de Tindersticks als hun beroemdste fan beschouwen. Toch is de muziek geen kloon van de Tindersticks. Wel even warm en met een ijzersterke stem van de verre van charismatische zanger.
3. Rue Royale lijkt wel getrouwd met Groningen. Dit sympathieke stel hebben we inmiddels zo vaak gezien dat we niet meer verrast werden. Wel was een verrassing dat ze binnenkort een nieuwe cd uitbrengen waarvan ze in het Paleis, Brasserie een aantal nummers lieten horen.
Dit UFO komt trouwens van een eerdere cd.
Bij Kiss the Anus of a Black Cat (what's in a name) ging op de eerste avond bij ons het licht uit. We hebben nog één drankje gehad terwijl de band op de achtergrond speelde. Klonk goed. Deze is voor de herkansing.
4. Dag twee begon ook erg goed. Een van de ontdekkingen van 2011 was toch wel de band Balthazar. Ontdekt dankzij Tiemen tijdens zijn verhuizing naar Antwerpen. Heerlijke muziek om in de auto mee te zingen. Ik ben nooit zo'n fan van de Grote Zaal van Huize Maas tijdens Eurosonic maar deze band konden we niet missen. Al ruim van tevoren waren we in de zaal, daarom stonden we helemaal vooraan. Wat een spirit.
We zagen ze eerder dit jaar al op Vlieland tijdens Into The Great Wide Open. Hier wat beelden van Vlieland.
5. Na het geweld van Balthazar moesten we even bijkomen in de lobby van het Kruithuis. Daar werden we vervolgens getrakteerd op de mooie klanken van Kyst, een Poolse band. Voor een drummer als ik een bijzondere ervaring. Gekke klanken, stille stukjes, en dan weer heftige momenten. Het lijkt soms wel improvisatie. Erg goed.
Absynthe Minded is een leuke band. Tijdens Eurosonic in het der AA theater was het echter geen feest er bij te zijn door de drukte en het gekakel. Snel door naar ons slotakkoord.
6. James Vincent. Een waardige afsluiter was deze singer-songwriter uit Dublin. In de bovenzaal van het Grand Theatre leidde de combinatie van deze ijle zang en het zachte pluche tot knikkebollen maar het was echt goddelijk wegdromen bij deze muziek.
